چطور می شود انسان بهتری بود؟

اصولا توی دنیا مکتب های بشری زیادی وجود دارد. شاید از مکاتب ناشناخته تر و فردی تر که بگذریم بتوانیم تعدادی مکتب مهم را نام ببریم.

مکتب عقلی مکتبی که به عقل باور دارد و انسان را چیزی جر عقل نمی داند و از رهبران معروف این مکاتب سقراط و کانت از نمونه خارجی و  ابوعلی سینای خودمون را نام می بریم. این افراد عقیده دارند هر پدیده ای از منظر  و  مجرای عقل توجیه پذیر است . 

 مکتب عشق مکتبی که ظاهرا مقابل عشق قرار دارد و  عقل را حقیر می شمارد و عقیده داره عقل هم چیزی مثل چشم ماست یک ابراز برای شناخت جهان و ماهیت اصلی و جوهر و ذات انسان روح است و از طریق روح باید مسائل را بررسی کرد. 

مکتب هایی که اقتدار گرا هستند  و عقیده دارند که با قدرت و اقتدار است که انسان می تواند به اون ابر مرد نیچه نزدیک بشه. 

مکتب اگریستانسیال یک مکتب دیگه است که از بعد فردی فراتر می رورد و جنبه اجتماعی به خودش می گیرد و می گه که ما همه در قبال سایر انسان ها مسئولیم چون انسان آزاد آفریده شده و چون آزاده خود تصمیم گیرنده است و طبق گفته سارتر که از بزرگان این مکتب، اگر کودکی در آفریقا از گرسنگی بمیرد من اینجا در ایران مسئولم چون من تصمیم گرفتم اینجا این چرندیاتی را که یاد گرفتم روی صفحه وب بیارم. 

مکتب دیگه ای که خودم بهش علاقه دارم و دوست دارم در  موردش بیشتر بدونم مکتبی است که به شرقی ها و هندو ها بر می گردد مکتبی که بر شناخت خود استوار است، یعنی میگه وقتی من انسان خودم را خوب شناختم به آن کمال انسانی که ازش صحبت می شه می رسم. 

البته باید قبول کنیم هیچ مکتبی همچنان که هیچ انسانی به تنهایی کامل نیست، نمی شه صرف به عقل یا عشق و.. تکیه کرد مخصوصا ما انسانها که ظرف وجودیمون اندک و احاطه مون بر محیط اطرافمون بسیار ناچیزاست و تقریبا هیچ نمیدونیم.

 ولی اگر یک فرد بتونه تلفیقی از همه این مکاتب را در خودش جمع کنه حتما انسان موفق و به کمال نزدیک خواهد شد.

توی این مدت یک سالی که مدام در مورد "علی ابن ابیطالب" این اسطوره تکرار نشدنی در همه قرن ها می خوندم متوجه شدم او خیلی به این شخصی که مد نظرم هست نزدیکه. 

درآن واحد می تواند عقلانی تصمیم بگیره و عشق بورزه و مقتدر باشه و در قبال تک تک افراد جامعه ای که مسئولیتش را داره متعهد.

کاش در دوره ای که زندگی می کنیم انسان های این چنینی فرازمینی بیشتر بودن و می توانستیم از وجود شون بهره ببریم. شاید هم باشند و ما آنها را نشناخته و قدر حضورشون را ندانیم . همچنان که افراد معاصر با علی هیچوقت قدر او را ندانستند و همیشه از دست آنها در عذاب و رنج بود.

یا علی